Autor: Saša Marković - csenka.
Godine 1894. u Zagrebu je F.Bučar na ‘’Tečaju učitelja gimnastike’’ održao prvo predavanje o hokeju na ledu na našim prostorima. U naredne 3 godine ovo predavanje je održano u još desetak gradova.
Godine 1903. na sadašnjoj teritoriji Srbije i Vojvodine počeo je da se igra hokej na ledu nakon što su iz Švedske doneseni rekviziti za bendi. Godine 1911. Kraljevina Srbija je postala član internacionalnog hokejaškog saveza - LIHG na kongresu Međunarodne federacije hokeja na ledu održanog u Berlinu.
Godine 1916. ‘’Hrvatski Akademski Športski Klub’’ je u prvoj održanoj hokejaškoj utakmici u istoriji na ovim prostorima savladao ‘’Prvo Hrvatsko Sklizačko Društvo’’ sa 2:0. Naredne godine u revanšu, ‘’PHSD’’ je trijumfovao sa 6:0. Obe utakmice igrane su po pravilama koja su primenjivana u kanadsko-američkoj WPH ligi.
Godine 1924, 3. februara na igralištu u zagrebačkoj Mihanovićevoj ulici odigrana je prva utakmica po tada novim, a danas važećim pravilima sa po 6 igrača u kojoj je ‘’HAŠK’’ savladao ‘’Zagrebačko Klizačko Društvo’’ sa 4:1. Iste godine osnivaju se nove hokejaške sekcije u Zagrebu (‘’Marathon’’) i Ljubljani (‘’Ilirija’’, gde S.Bloudek o svom trošku nabavlja prvu pravu hokejašku opremu).
Godine 1928. godine u Ljubljanskom društvu SK Ilirija počeo je da se igra pravi hokej (po kanadskim pravilima). Obzirom da Ilirija nije imala protivnika njeni su ga članovi sami napravili, osnovavši hokejašku sekciju u Kamniku.
Godine 1929., 7. februara u Ljubljani je odigrana prva zvanična hokejaška utakmica po kanadskim pravilima u kojoj je ‘’SK Ilirija’’ savladala ‘’Kamnik’’ rezultatom 15:1 (jedini gol gosti su postigli glavom!!).
Godine 1930. niču novi hokejaški klubovi u Zagrebu (‘’Concordia’’) i Karlovcu, a nešto kasnije i Varaždinu i Sisku.
Godine 1932. V.Vodišek je sredio i objavio pravila kanadskog hokeja na ledu i na njegovo zalaganje (i po ovim, međunarodno priznatim pravilima) 21. februara održana je prva međunarodna utakmica u Ljubljani u kojoj je ‘’KAC’’ iz Celovca savladao domaću ‘’Iliriju’’ sa 12:1. Mesec dana kasnije osnovana je Hokejaška Sekcija u okviru Zimsko-sportskog saveza Kraljevine Jugoslavije.
Godine 1934. ljubljanska ‘’Ilirija’’ je postala prva hokejaška ekipa koja je gostovala u inostranstvu i izgubila u Bukureštu (u prijateljskom meču) od reprezentacije Rumunije 0:1. Iste zime Ljubljančani su organizovali i prvi međunarodni turnir na ovim prostorima. Turnir je održan na bledskom jezeru ispred hotela Toplice, a osim domaćina ‘’Ilirije‘’ igrali su još i austrijski ‘’VSV‘’ iz Vilaha (Beljaka), kao i dve mađarske ekipe ‘’WEV‘’ i ‘’FTC‘’ iz Budimpešte.
Godine 1936. Beogradski Teniski Klub polivanjem svojih terena na Tašmajdanu, stvara ledenu ploču i pravi prvo klizalište u Beogradu. Sledeće godine pridružuje se i Bob Klub Beograd koji pravi klizalište na Kalemegdanu. Na taj način klizačka sezona u našem glavnom gradu trajala je između 18 i 25 dana, a članovi BTK i BKB igrali su međusobno hokejaške egzibicije.
Godine 1938. Beogradski Teniski Klub polivanjem šest teniskih terena po prvi put pravi hokejašku ploču po internacionalnim dimenzijama i na njoj organizuje prve dve zvanične, javne hokejaške utakmice. Bilo je to 8. i 9. januara 1938. godine kada su gostovale i međusobno igrale dve ekipe iz Mađarske i Slovenije, a BKE iz Budimpešte dobija obe utakmice protiv Ilirije iz Ljubljane sa 8:1 i 3:1. Iste godine Hokejaški Savez Kraljevine Jugoslavije postaje samostalan sa sedištem u Ljubljani.
Godine 1939, 9.januara, na prvom zvaničnom hokejaškom prvenstvu Jugoslavije ‘’Ilirija’’ iz Ljubljane osvaja u Zagrebu titulu pobedivši domaće klubove ‘’Marathon’’ 3:1 i ‘’ZKD’’ 5:0. Iste godine prva reprezentacija Jugoslavije (sastavljena od kompletnog sastava ‘’Ilirije’’ plus 3 rezerve iz Zagreba) učestvuje na Prvenstvu Sveta u Cirihu. U prvom međunarodnom meču (odigranom 2. februara) Češka je ubedljivo bolja sa 24:0, a naša ekipa u preostale dve utakmice gubi od Švajcarske sa 0:22 i igra nerešeno sa Belgijom 3:3, te osvaja konačno 13. mesto među 14 ekipa. U toku održavanja prvenstva u Cirihu je održana i sednica međunarodnog hokejaškog saveza koji prima delegaciju Kraljevine Jugoslavije kao punopravnog člana. Nešto kasnije iste godine reprezentacija Jugoslavije beleži i svoju prvu međunarodnu pobedu kada je , na turniru u Bukureštu, savladala reprezentaciju Holandije sa 4:2.
Godine 1940. u Srbiji se organizuju prvi hokejaški turniri po međunarodnim pravilima. Bio je to nastavak tradicije započete (prvo kroz prijateljske utakmice) u zimu 1938-1939, a potom i u zimu 1939-1940. nizom turnira. Četvrtog februara 1940. u Beogradu je osnovan Srpski Klizački Savez, a od prvih šest klubova članova hokejaške sekcije (koji su i učestvovali na pomenutim turnirima), po dva su bili iz Beograda (Beogradski Teniski Klub i Beogradski Bob Klub) i Palića (Palićki Sport Klub i Tenis Klub Palić), a po jedan iz Novog Sada (Tenis Klub Novi Sad) i Starog Bečeja (Sportsko društvo ''Slavija''). Iste godine reprezentacija Jugoslavije je debitovala i na prvenstvu Evrope.
Po završetku II svetskog rata u oslobođenoj Jugoslaviji vrlo brzo oživljavaju stara i niču nova klizališta a sa njima i hokejaške sekcije. Od 1945. godine osnivaju se klubovi i igraju se hokejaške utakmice u Beogradu, Zagrebu, Subotici, Novom Sadu i Ljubljani; od 1947. u Celju i Varaždinu; od 1948. u Jesenicama i Karlovcu; 1949. u Sisku i Bečeju; 1951. u Mariboru; 1952. u Tržiču, Brežicama, Kranju, Vevču i Novom Sadu; 1953. u Pančevu i Sremskoj Mitrovici; 1959. Skoplju i Bledu; 1964. u Sarajevu; 1966. Bačkom Petrovcu i Ruskom Krsturu itd
Godine 1947. u Ljubljani je, između 24. i 26. januara, održano prvo posleratno prvenstvo Jugoslavije. Šampion je zagrebačka ‘’Mladost’’ ispred ljubljanskog ‘’Triglava’’, subotičkog ‘’Spartaka’’ i beogradske ‘’Crvene Zvezde’’. U martu iste godine u Beogradu je osnovan Odbor za klizanje i hokej na ledu čiji je prvi predsednik bio L.Žitnik.
Godine 1949, 29. septembra u Beogradu je održana osnivačka skupština Saveza klizačkih sportova Jugoslavije. Naredne godine osnivan je i identični savez Srbije, a sedište saveza Jugoslavije (koji ubrzo odvaja hokej na ledu u posebni Hokejaški savez) seli se 1952. godine u Ljubljanu.
Godine 1951. reprezentacija SFR Jugoslavije debituje na svetskom prvenstvu u Parizu. Okosnicu sastava činili su hokejaši ''Partizana'' (sedmorica reprezentativaca) a plavi tim igrao je u sastavu: Dušanović, Vajner, Žitnik, Kovačević, Dragović, Tomić, Aljanović, David, Pecelj, Reno, Krajačić, Miočka, Muvrin, Uršić, Petrov i Stipetić. Nakon četiri uzastopna poraza u prve četiri utakmice Jugoslavija u poslednjem meču, održanom 17. marta 1951. godine, beleži senzacionalnu pobedu nad hokejaškim učiteljima iz Austrije (4:3 za plave).
U periodu između 1952. i 1955. godine izgrađen je moderni sportski stadion ''Tašmajdan'' u centru Beograda (površina objekta: 8.500 m2; površina sportskog borilišta: 1.800 m2; kapacitet tribina: 10.000 mesta) za košarku, boks, odbojku, rukomet i mali fudbal (u letnjim mesecima), odnosno hokej (zimi). Prvo hokejaško takmičenje održano je 22. i 23. decembra 1953. godine, a stadion je zvanično i svečano otvoren 24. januara 1954. godine. Domaćin prvenstvima Jugoslavije (dok se ono igralo po turnirskom prvenstvu) Stadion Tašmajdan je bio godine 1954, 1955. i 1957. godine a hokej na ledu je u zimskim mesecima bio osnovna sportska grana ovog sportskog centra između 1953. i 1977. godine tokom kojeg su ovde igrali domaći beogradski klubovi ''Partizan'', ''Crvena Zvezda'', ''OHK Beograd'', ''Tašmajdan'' i ''Avala''.
Godine 1955. beogradski ''Partizan'' osvaja petu uzastopnu titulu državnog prvaka. Bila je to i poslednja titula u nizu koji je započet 1951. godine tokom kojih su beogradski crno-beli pobedili u 20 uzastopnih utakmica (sa gol razlikom 166:23) igrajući u sastavu Milan Dušanović, Dr Zlatko Kovačević, Geza Ladocki, Inž. Blažo Mijušković, Josip Brelić, Alfred David, Rudolf Reno, Nikola Stanimirović, Blažo Piperski, Zdenko Krajačić, Luce Žitnik.
Godine 1959. ekipa Jesenica beleži rekordnu pobedu u istoriji zvaničnih utakmica jugoslovenskog hokeja. Bilo je to na prvenstvenoj kup utakmici protiv sisačke Segeste koju slovenci dobijaju 46:1! Na istoj utakmici legendarni napadač Viktor Tišlar postiže 11 golova što je takođe, do danas neoboren rekord. Tišlar je inače tokom svoje karijere (u dresu Jesenica ) na 291 odigranoj utakmici za prvenstvo Jugoslavije postigao čak 302 gola i četiri puta bio najbolji strelac lige (1961, 1964, 1970 i 1972.).
Godine 1961. otvoreno je prvo pokriveno klizalište sa veštačkim ledom, zagrebačka ''Šalata''.
Godine 1964. Jugoslavija je debitovala na Olimpijskim igrama u Insbruku gde je po prvi put (i do sada jedini) ’’ukrstila palice’’ sa zemljom postojbinom ledenog hokeja Kanadom i izgubila 1:14 (Bogo Jan je bio strelac jedinog gola za naš tim).
Godine 1965. na državnom prvenstvu ’’Istočne Zone’’ učestvuje čak 6 ekipa – što je definitivan dokaz da se hokej, sa tradicionalnih severnih lokacija Slovenije i Hrvatske, proširio i na druge krajeve zemlje. Pobednik zone bio je ‘’Spartak’’ iz Subotice ispred novosadske ‘’Vojvodine’’ a ostala mesta su zauzeli Skoplje, Pančevo, Bečej i Mladost iz Sremske Mitrovice. Iste godine, 23. decembra, u finalu turnira u čast dana JNA, reprezentacija Jugoslavije pobeđuje omladinsku reprezentaciju Sovjetskog Saveza sa 3:1. U neosporno najvećem pojedinačnom uspehu našeg hokeja svih vremena učestvovali su golman Rašid Šemsedinović, bekovi Viktor Ravnik i Ivan Rataj i dve napadačke trojke u sastavu Viktor Tišler-Rudi Hiti-Slavko Beravs i Ciril Klinar-Albin Felc-Roman Smolej.
Godine 1966. u Ljubljani je otvorena ledena hala ‘’Tivoli’’, drugo pokriveno klizalište sa mašinama za pravljenje veštačkog leda u Jugoslaviji. Iste godine, legendarni jesenički napadač Viktor Tišlar je postao prvi Jugoslovenski hokejaš u istoriji koji je postao profesionalac u inostranstvu. Tišlar je prvo igrao u nemačkom klubu Eintracht Frankfurt, gde je igrao na bekovskoj poziciji i doprineo plasmanu svog kluba iz druge (Nacionalne) u prvu (Bundes) ligu. Hokejaška je karijera kasnije Tišlara odvela u Južnoafričku Republiku, a potom i SAD gde potpisuje ugovor za NHL ekipom Los Angeles Kings. Na žalost Viktor nije odigrao ni jednu utakmicu u NHL ligi ali je odigrao nekoliko mečeva u minor profesionalnoj Americans Hockey League, za ekipu Springfiled Kings koja je bila filijala LA Kingsa.
Godine 1968. Jugoslavija osvaja prvo mesto na svetskom ‘’B’’ prvenstvu održanom između 4. i 17. februara u Grenoblu (ujedno i ukupno 9. mesto u svetu). Fantastični uspeh ostvarila je ekipa u sastavu Anton Gale i Rudi Knez (golmani), Viktor Ravnik - Ivo Jan - Ivan Rataj - Vlado Jug - Franc Razinger (bekovi), Franc Smolej - Albin Felc - Viktor Tišlar (prvi napad), Boris Renaud - Rudi Hiti - Slavko Beravs (drugi napad), Ciril Klinar - Bogo Jan - Roman Smolej (treći napad), Janez Mlakar i Miroslav Gojanović (napadačke rezerve). Na putu ka zlatnoj medalji plavi su savladali Japan sa 5:1, Austriju 6:0, Francusku 10:1, Rumuniju 9:5 i Norvešku 3:2. Napadač naše reprezentacije Albin Felc je bio najbolji strelec prvenstva (6 golova, 5 asistencija) i bio je izabran u najbolju petorku prvenstva. Na žalost ova pobeda nam nije donela i zasluženi plasman u elitnu grupu ‘’A’’ obzirom da je upravo te godine IIHF doneo odluku o smanjenju broja članova elite sa 8 reprezentacija na 6 pa je Jugoslavija ostala u ‘’B’’ grupi.
Godine 1969. trojica jugoslovenskih (slovenačkih) hokejaša postaju prvi “naši” hokejaši koji su odigrali nekoliko utakmica u dresu profesionalnih NHL ekipa. Iako se radilo samo o seriji letnjih egzibicionih utakmica, golman Tone Gale (u dresu NHL kluba Chicago BlackHawks) i napadači Albin Felc i Viktor Tišlar (za St. Lous Blues) ispisuju svoja imena u istoriju hokeja na ledu sa ovih prostora. Iste godine, 25. decembra 1969. godine, otvoren je i stadion za zimske sportove u Subotici sa zvaničnim nazivom ''Stadion malih sportova Subotice''. Tako je najstariji srpski hokejaški kolektiv ''Spartak'' konačno dobio svoj teren sa veštačkim ledom nakon više od tri decenije igranja na prirodnom ledu jezera Palić. Otvoreni stadion je kapaciteta 4.000 gledaoca a korisna (ledena) površina iznosi 2.000 m2. Stadion je i dalje u funkciji, mada zbog sve blažih zima, subotičani imaju velike probleme sa održavanjem ploče i odigravanjem utakmica (hokejaši ''Spartaka'' su crni rekorderi sa 25 prvenstvenih utakmica koje su u poslednjih desetak sezona bili prinuđeni da predaju bez borbe zbog vremenskih uslova). Na ovom stadionu organizovana su dva takmičenja za hokejaško prvenstvo Srbije, a 5 puta Subotica je bila i domaćin utakmicama reprezentacije Jugoslavije.
Godine 1972. Novi Sad dobija prvo veštačko klizalište kada su na prostoru neposredno uz otvoreni plivački bazen kod Sajmišta, postavljeni uređaji za pravljenje leda. Prva zvanična utakmica odigrana je 18. decembra 1972. kada je, u okviru kvalifikacija za ‘’B’’ grupu, skopski ''Vardar'' savladao domaću ''Vojvodinu'' sa 8:5. Četiri godine kasnije uređaji za pravljenje leda su sa otvorenog stadiona prebačeni u novi objekat Sportsko Reakreativnog Centra Novi Sad, prelepog i supermodernog objekta izgrađenog za potrebe svetskog stonoteniskog šampionata sveta. Od tada je ledena dvorana SPENS-a domaćin hokejašima ''Vojvodine'', kao i kasnije osnovanim hokejaškim klubovima ''Novi Sad'' i ''NS Stars''. SPENS je danas najveća zatvorena ledena arena za igranje hokeja u Jugoslaviji (sa kapacitetom od 6.000 mesta za sedenje).
Godine 1973. reprezentacija Jugoslavije osvaja 3. mesto na prvenstvu sveta B grupe održanom u između 27. i 31. marta u Gracu. Bilo je to ponavljanje dotada najvišeg plasmana naše ekipe (ukupno 9. mesta) na svetskim prvenstvima, plasmana koji smo ostvarili 1968. godine. Na svom putu ka devetom mestu u svetu ''plavi'' su savladali Švajcarsku sa 6:0, Austriju sa 6:1, Italiju sa 8:4, Japan sa 4:3, igrali nerešeno protiv SAD 6:6 i Rumunije 2:2, a izgubili samo meč protiv Nemačke DR (4:6). Međutim rekordni visoki plasman naši hokejaši ostvaruju godinu dana kasnije.
Godine 1974., Jugoslavija je ostvarila najviši plasman u svojoj hokejaškoj istoriji na svetskim prvenstvima: 8. mesto! Bilo je to na šampionatu Grupe B održanom u Ljubljani na kojem su “plavi” osvojili drugo mesto i srebrnu medalju nakon što su u 7 utakmica izborili 4 pobede (Austrija 10:3, Japan 5:4, SR Nemačka 10:4, Holandija 9:4) i 2 remija (Rumunija 3:3, Norveška 4;4), U odlučujućoj utakmici za prvo mesto i plasman u elitnu diviziju svetskog hokeja, robusni ''oklopnici'' iz SAD su na žalost bili ipak daleko bolji i savladali domaće ''plave'' hokejaše sa 5:0.
Godine 1975. prema zvaničnom izveštaju koji je HSJ poslao međunarodnoj IIHF federaciji, u Jugoslaviji su registrovana 22 klizališta sa prirodnim ledom i 12 sa veštačkim (3 u Ljubljani, 2 u Zagrebu i po 1 u Beogradu, Jesenicama, Sarajevu, Sisku, Subotici, Skoplju i Celju) na kojima se takmičilo ukupno 22 kluba.
Godine 1978. u utakmici Istočne grupe druge lige, ‘’Spartak’’ je u Subotici pobedio ‘’HK Skopje’’ sa 45:0 i ostvario najviši rezultat na nekoj prvenstvenoj utakmici u našoj hokejaškoj istoriji. Samo pet sezona kasnije ‘’Spartak’’ je bio učesnik i utakmice sa najvišim rezultatom u istoriji Prve savezne lige, ali ovaj put bio je u ulozi poražene ekipe koju je u Ljubljani domaća ‘’Olimpija’’ pobedila sa 40:1.
Prva zatvorena ledena arena u Beogradu je izgrađena za samo deset meseci i svečano otvorena 12. marta 1978. godine pod nazivom ''Dvorana zimskih sportova Pionir''. Korisna površina dvorane iznosi 6.000 m2 (sportsko borilište površine 1800 m2) sa kapacitetom tribina od 2.000 mesta za sedenje i oko 500 za stajanje. ''Hala Pionir'' je bila domaćin mnogih značajnih priredbi. U nacionalnom prvenstvu ''Pionir'' je domaćin beogradskim klubovima ''Partizan'', ''Crvena Zvezda'' i ''Taš'', dok su na međunarodnom planu tu organizovana mnoga važna međunarodna takmičenja uključujući seniorsko IIHF Svetsko Prvenstvo ‘’B’’ grupe 1978. godine i desetak juniorskih svetskih prvenstava i kvalifikacija za Kontinental Kup. Osim mnogobrojnih nacionalne reprezentacija u ledenoj hali ''Pionir'' su gostovale i mnogi jaki i atraktivni hokejaški timovi kao što su ''Spartak'' iz Moskve, ''Metalurg'' iz Novokuznjecka, ''Welland Suins'' iz Kanade itd.
Godine 1982. svoju bogatu hokejašku karijeru završio je jeseničanin Albin Felc. Jedan od najboljih hokejaša na ledu sa ovih prostora svih vremena, je tokom svoje 27-godišnje karijere osvojio 14 titula državnog prvaka i postigao 418 prvenstvenih golova. U dresu reprezentacije Jugoslavije odigrao je 155 utakmica, postigao 82 gola i 91 asistenciju i učestvovao na devet svetskih prvenstava i tri zimske olimpijade.
Istorijski trenutak za hokej Bosne i Hercegovine zabeležen je 27. januara 1982. godine kada je prijateljskom utakmicom Jugoslavija : Rumunija (3:4) otvorena olimpijska dvorana Zetra u Sarajevu.
Godine 1983. na hokejaškom prvenstvu Jugoslavije (sezona 1983-84) učestvuje rekordni broj od 20 ekipa i to 4 u Međurepubličkoj ligi ‘’Istok’’ (pobednik ‘’Vojvodina’’), 8 u Međurepubličkoj ligi ‘’Zapad’’ (pobednik ‘’Bled’’), i 8 u Prvoj Saveznoj ligi gde titulu šampiona osvaja ljubljanska ‘’Olimpija’’ ispred ‘’Jesenica’’ i ‘’Crvene Zvezde’’. Plasman beogradskih crveno-belih na treće mesto je bio prvi plasman među ‘’top-3’’ na hokejaškim državnim prvenstvima nekog beogradskog kluba posle pauze duge 19 godina! Iste zime jedna nova generacija beogradskog hokeja dokazuje se i na igračkom polju kroz seriju prijateljskih utakmica sa Hrvatskom, koju do tada u međusobnim utakmicama nikako nisu uspevali da pobede. Juniori selekcije Srbije su prvo u decembru ’83 na Šalati u Zagrebu igrali 9:3 i 5:5, da bi u revanšu (u februaru ’84) potukli svoje hrvatske vršnjake u Beogradu sa 12:3 i 16:1. U dresu Srbije igrali su neki od hokejaša koji su u narednim sezonama igrali zapaženu ulogu u jugoslovenskom hokeju kao što su: Zoran Kožić, Aleksandar Grof, Igor Poluga, Andrej Jovanović, Vanja Čečen, Kolja Lazarević i Igor Kosović.
Godine 1984. Jugoslavija je bila domaćin najvećoj hokejaškoj priredbi ikada organizovanoj kod nas –Zimskoj Olimpijadi. U sarajevskim dvoranama ‘’Zetra’’ i ‘’Skenderija’’ dominirala je reprezentacija Sovjetskog Saveza a Jugosloveni su ostavili solidan utisak ubeleživši pobedu nad Italijom (5:1) i pruživši solidan otpor nepobedivoj ''Zbornoj Komandi'' reprezentaciji Sovjetskog Saveza (1:9). Najbolji pojedinac naše reprezentacije (u kojoj nije bilo igrača iz srpskih klubova) bio je fenomenalni golman Cveto Pretnar koji je na 5 olimpijskih utakmica odbranio rekordnih 427 šuteva napadača protivničkih reprezentacija.
Godine 1985. (decembra meseca) na trećem omladinskom turniru ‘’Bratstvo Jedinstvo’’ održanom u Beogradu, trijumfovala je reprezentacija Srbije i na taj način, po prvi put u pedeset godina hokejaške istorije ovih prostora, skinula primat Slovenije. Nakon pobeda nad reprezentacijama Vojvodine (sa 7:2) i Bosne (sa 15:1) Srbija je u finalu, senzacionalno, savladala Sloveniju sa 7:5. U prvoj postavi pobedničke ekipe igrali su golman Babić, bekovi Trifunović – Grof i napadači Lazarević - Kožić – Poluga, a trijumf nad slovencima je bilo neviđeno iznenađenje obzirom da je njihova ekipa igrala u veoma jakom sastavu: Simšič, Brodnik - Kontrec, Vnuk –Kranjc - Zupančič. Ova pobeda bila je ujedno nastavak velikih uspeha srpskog (beogradskog) hokeja koji je opasno uzdrmao slovenačku dominaciju i to prvo osvajanjem drugog mesta u prvenstvu (‘’Crvena Zvezda’’) na seniorskom prvenstvu Jugoslavije prethodne zime, a potom i osvajanjem šampionske titule ‘’’‘Partizana’’ u prvenstvu 1985-1986.
U oktobru 1984. godine reprezentacija Jugoslavije osvaja prvo mesto na ‘’Providence Cup’’ takmičenju održanom u SAD. Na 8 odigranih utakmica plavi su izborili 8 ubedljivih pobeda u mečevima sa juniorskim i seniorskim sastavima američkih univerziteta i potpuno neočekivano osvojili veliki, prestižni trofej. Bio je to grandiozni međunarodni hokejaški turnir na kojem je učestvovalo 28 ekipa u gradovima Bostonu, Providensu i Bafalu, a na kojem su naši zabeleželi i nekoliko fantastičnih rezultata koji su ih stavili na naslovne strane američkih sportskih listova. Tri najzapeženije pobede zabeležili su nad čuvenom ekipom ''Boston University'' (sa 11:5), minor pro ekipom ''Rhode Island'' sa 7:0 (nakon koje je golman Zvone Bolta pozvan da gostuje u centralnom američkom profi hokejaškom kampu), dok je naročito senzacionalno odjeknula visoka pobeda nad ekipom ''Salem State Univ'' sa 10:1, ekipom u kojoj je igralo 12 juniorskih reprezentativaca SAD. Osim golmana Bolte pozive za probe u američkim kampovima dobili su još i Mustafa Bešić, Jože Kovač i Murajica Pajić, dok je takav poziv izostao najboljem strelcu turnira Zvone Šuvaku koji je postigao barem jedan gol na svakoj od 7 odigranih utakmica. Pobedničku ekipu koja je ostvarila najveći uspeh našeg hokeja na kontinentu postojbine hokeja vodio je trenerski tandem Štefan Seme – Dušan Ilić, a za reprezentaciju su igrali golmani Pretnar (Jesenice) i Bolta (Olimpija), bekovi Vidmar, Ogrin (obojica iz Olimpije), B.Pajić, Mlinarec (Jesenice), Kovač (Crvena Zvezda), te napadači Bešić, P.Klemenc, D.Horvat, Hafner (Jesenice), B.Lepša, B.Lomovšek, Bratina (Olimpija), Saliji, Ladocki, Sekelj (Crvena Zvezda) i Šuvak (Vojvodina).
U okviru proslave 35 godina postojanja Saveza hokeja na ledu Jugoslavije, organizovane su u martu 1985. godine dve egzibicione utakmice između aktuelne reprezentacije Jugoslavije i reprezentacije ''Jugoslavija 1974'' koja je deset sezona ranije ostvarila najviši plasman - 8. mesto u istoriji hokejaških svetskih šampionata. U prvoj utakmici u ljubljanskoj hali ''Tivoli'', mlađi su (razumljivo) bili daleko bolji i pobedili sa 9:4, dok je revanš u Jeseničkoj dvorani pod Mežakljom završen bez pobednika 6:6. Za veterane su igrali golmani Knez i Šemsedinović, bekovi Savič, Jakopič, Rataj i Reanaud, te napadači G.Hiti, Petač, R.Hiti, I.Jan, Poljanšek, Smolej, T.Košir i Mlakar.
Dugogodišnja ideja organizacije prve prave ''ALL STARS'' hokejaške utakmice naše lige konačno je realizovana u prvenstvu 1986-87 koje je završeno grandioznim spektaklom između reprezentacije Jugoslavije i selekcije stranaca koji su igrali u našoj ligi. Pred 2000 gledalaca u ljubljanskom Tivoliju naši su slavili sa 9:8 u zaista fenomenalnoj utakmici. Ekipe su igrale u sledećim sastavima: JUGOSLAVIJA: D.Lomovšek, Dabović, Kovač, Burnik, M.Gorenc, Bešić, Beribak, M.Pajić, Kozar, Šuvak, Saliji, Vidmar, Kavec, Kuret, B.Lomovšek, Sekelj, D.Lepša, B.Pajić. U selekciji stranaca igrali su Smrke (Toronto, Kanada) iz ''Olimpije Ljubljana'', Kuczinski (Katowice, Poljska) iz ''Cinkarne Celje'', Kodouschek i Bezdiček (obojica Pardubice, Češka) iz sarajevske ''Bosne'', Nekola (Plzen, Češka), Bednaž (ex Plzen, Češka) i Tolj (Vasi, Rusija) iz beogradskog ''Partizana'', Allison (Westminster, Kanada), Didcofft (Vancouver, Kanada) i Coflin (Edmonton, Kanada) iz zagrebačkog ''Medveščaka'', Vejvoda (Kladno, Češka) iz ''Crvene Zvezde'', Miklosevicz (Peczenice, Poljksa), Scheibal (Katowice, Poljska) i Mec (Ostrava, Poljska) iz Skoplja. Obzirom da te sezone u našoj ligi nije bilo inostranih čuvara mreže, za ekipu su branili slovenački golmani Zvone Bolta i Jože Češnjak, a ekipu stranaca vodio je češki stručnjak Jaroslav Jandorouek. Trostruki strelac za reprezentaciju domaćih, Mustafa Bešić proglašen je za MVP utakmice, dok je posebna zanimljivost utakmice podatak da je 8 golova za poražene ''strance'' postiglo 8 različitih hokejaša.
Na hokejaškoj zimskoj Univerzijadi u češkom gradu Štrbske Pleso 1987. godine nastupila je reprezentacija Jugoslavije u kojoj je, posle dužeg vremena, zaigrao veći broj hokejaša iz Beograda i Srbije. Uz nezaobilazne igrače iz Slovenioje i Hrvatske u sastavu su se našli i Ivan Tomić, Vanja Čečen, Nenad Ilić, Miloš Piperski, Igor Kosović i Goran Radović. U konkurenciji 10 reprezentacija ''plavi'' se nisu obrukali i izborili su 7. mesto ubeleživši pobedu nad Kinom (5:3) remi sa Korejom (3:3) i 3 poraza uključujući i izuzetan otpor jednoj od favorizovanih ekipa (Finska 3:5).
Nakon punih 5 godina provedenih u ''C'' grupi – faktički trećoj ligi svetskog hokeja, Jugoslavija je izborila plasman u viši rang 1990. godine. Za mnoge potpuno neočekivano, predvođeni ruskim trenerom Aleksandrom Kostrjukovim ''plavi'' su pregazili svih 7 reprezentacija na svetskom prvenstvu u Budimpešti sa gol razlikom 54:13! Meću 15 hokejaša iz Slovenije, igrao je jedan iz Hrvatske i četvorica srpskih oklopnika, bekovi Lazar Dunda i Nenad Ilić, te napadači Igor Kosović i Miloš Piperski.
Godine 1992. nakon političkog raspada SFRJ kancelarija Hokejaškog Saveza Jugoslavije preseljena je iz Ljubljane u Beograd. Na kongresu IIHF naši su delegati uspeli da se izbore za očuvanje statusa Savezne Republike Jugoslavije kao legitimnog naslednika HSJ. Time je konačno i prekinuta višemesečna inicijativa HS Slovenije da Republika Slovenija nasledi prava i obaveze HSJ (a time i direktni plasman u ‘’B’’ grupu svetskog prvenstva).
